Obszary umożliwiające wykorzystanie OTECNa łamach Internetiona Business Times ukazał się dość ciekawy artykuł o możliwości wykorzystania energii cielnej zgromadzonej w wodach oceanów, a właściwie różnicy temperatur pomiędzy ciepłymi wodami powierzchniowymi, a chłodniejszymi wodami głębin do produkcji energii elektrycznej.
Technologia która to umożliwia w skrócie nazywa się OTEC (Ocean Thermal Energy Conversion). Idea działania instalacji energetycznych w oparciu o proces OTEC polega na pompowaniu na powierzchnię zimnej wody oceanicznej i wykorzystaniu różnicy temperatur pomiędzy nią, a ciepłą wodą powierzchniową do napędzania silnika termicznego zdolnego do produkcji energii elektrycznej.
Jak by się mogło na początku wydawać nie jest to innowacyjne rozwiązanie. Technologia ta została ta opracowana już w 1981 w Stanach Zjednoczonych przez NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) – morski odpowiednik NASA w czasach kryzysu naftowego, kiedy to ceny ropy osiągały zawrotne ceny zmuszając rządy i organizacje międzynarodowe do poszukiwania rozwiązań wykorzystujących alternatywne źródła energii.
Wady i zalety OTEC
Jako główną wadę można podać fakt iż OTEC może być wykorzystywany jedynie w strefie mórz międzyzwrotnikowych, wszędzie tam gdzie zimna woda zalega pod ciepłymi warstwami wód powierzchniowych, których temperatura przekracza 25 stopni C. Wynika to z podstawy działania technologii wymienników ciepła, które do poprawnego funkcjonowania potrzebują co najmniej 20 stopniowej różnicy temperatur pomiędzy dwoma cieczami (średnia temperatura wód powierzchniowych wód międzyzwrotnikowych to 25 stopni C, zaś wód na głębokości 1000 metrów to 4 stopnie C). Jest to spore ograniczenie terytorialne dla możliwości wykorzystania tej technologii.
Bezsprzeczną zaletą OTEC jest fakt iż korzysta z ekologicznie czystej energii słonecznej przechowywane w postaci ciepła wód oceanicznych, które są w stanie w sposób nieprzerwany, bez względu na pogodę, porę dnia umożliwiać produkcję energii elektrycznej stosowania dodatkowych sztucznych i kosztownych systemów magazynowania energii.
OTEC jawi się jako dość korzystne źródło energii. Jego zasoby są odnawialne. Nie produkuje zanieczyszczeń, a nawet wzbogaca ubogą odżywczo powierzchnię wody. Na przeszkodzie w rozwoju i szeroki zastosowaniu tej technologii jawią się nie tyle problemy technologiczne co koszta.
Obecnie stosowane w różnych dziedzinach nauk i inżynierii technologie umożliwiają skonstruowanie instalacji o mocy około 10 MW. Budowa tak małych obiektów jest jednak ekonomicznie nieuzasadniona. Na skomercjalizowanym rynku energetycznym szanse przebicia miały by elektrownie o mocy od 50 do 400 MW. Jenak według oszacowań NOAA przybliżony koszt budowy instalacji o mocy 100 MW przekraczał by miliard dolarów.
Tak wysokie koszta inwestycji skutecznie zniechęcają potencjalnych inwestorów do zainteresowania się OTEC. Prace nad rozwojem tej technologii prowadzone są w Stanach Zjednoczonych, Japonii i Indiach. Pierwszą dużą inwestycją tego typu ma być zlokalizowana na Hawajach elektrownia o mocy 10MW realizowana wspólnie przez Lockhead Martin i Makai Ocean Engenering. Przybliżona data uruchomienia kompleksu to rok 2015.
